ประสบการณ์เรียนซัมเมอร์ที่จีนกับ Summer Jeen
สวัสดีค่ะ เนื่องจากเมื่อปิดเทอมที่ผ่านมานะค่ะ เป็นช่วงปิดเทมอระยะสั้น ก็ได้ไปซัมเมอร์กับโครงการ SummerJeen มา ดูรายละเอียดโครงการได้ที่ www.summerjeen.com โครงการครั้งนี้เป็นการไปเมืองฮาร์บิ้นประเทศจีนค่ะ หลายๆคนคนเคยได้ยินชื่อเมืองนี้แล้ว แต่บางคนคงไม่เคยรู้จักเมืองนี้ จำได้เลยตอนแรกไม่รู้จักเมืองนี้เลยก็ไปเสิร์ชหาในgoogleใหญ่เลย ฮาร์บิ้นเป็นเมืองหิมะ แต่หน้าร้อนก็มีนะค่ะแต่ก็น่าเย็นกว่าประเทศไทยอยู่ดี ช่วงที่ไปเป็นช่วงเดือนตุลาคมวันที่ 11 ตุลาคม 2558 กลับวันที่31 ตุลาตม 2558 เป็นช่วงเข้าฤดูหนาวพอดี ชอบมาก บอกเลยชอบแบบมากๆ เพราเป็นคนขี้ร้อน ที่ไปกับโครงการนี้ก็เพราะว่าอยากได้ประสบการ์ณใหม่ๆ ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ได้เรียนภาษาที่ไม่เคยเรียนมาก่อนเลย พูดได้คำเดียวเลยคือความรู้เรื่องภาษาจีนเลย ภาษาจีนเป็นเป็นศูนย์
พอมาถึงวันแรกที่เจอกันที่สนามบิน บอกเลยก็ตื่นเต้นนะแต่ก็ประหม่าเพราไปคนเดียวแล้วไม่รู้จักใครเลยจริงๆ เอ่อลืมบอกคือที่พักที่นู้นเป็นหอพัก พักกันก็2คนต่อ1ห้อง เราได้รูมเมทเป็นพี่ที่อายุห่างกับเรามาก ตอนแรกก็แบบกังวนนะ แบบจะเข้ากันได้มั้ยนะกับรูมเมท กับเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย ก็ได้รู้จักกับเพื่อน 3 คน รวมเราเป็น4คนก็เป็นคู่ๆเลย แล้วอายุก็เท่าๆกันด้วย ก็ได้นั่งเครื่องบินจากกรุงเทพ-เซียงไฮ้ – ฮาร์บิ้น
พอถึงปุ๊ปก็ต้องนั่งรถบัสต่อไปอีกจนถึงหอพัก คือหอพักชาวต่างชาติ อยู่ในตัวมหาวิทยาลัยเลย แต่โชคดีตอนนั้นยังมีฤดูใบไม้ร่วงอยู่ทั้งๆที่เลยเข้าหน้าหนาวแล้วแท้ๆ ก็เลยมีที่ถ่ายรูปสวยๆเต็มเลย บรรยากาศดีมากจริงๆ วันแรกอากาศค่อนข้างหนาวมากทีเดียว ประมาณ 4 องศา
วันต่อไปก็ไปสอบวัดระดับ ตึกเรียนจะว่าไกลก็ไกล แต่สำหรับคนที่เรียนที่นี่คงใกล้ เหนื่อยมากจริงๆสำหรับเดินไปตึกเรียน คะแนนสอบก็อย่างว่าไม่รู้ภาษาจีนเลย ได้เรียนห้องที่สำหรับเริ่มเรียนภาษาจีนเลยตั้งแต่พินอิน การออกเสียง การเขียน หลังสอบเสร็จก็ออกมาถ่ายรูปกับเพื่อน ได้เพื่อนเพิ่มมาอีก2คน แต่ที่คายแมกสำหรับวันนี้เลยก็คือ ผลไม้เคลือบน้ำตาล คือตอนที่ได้ดูในgoogleเห็นแล้วก็อยากกินแล้ว พอเจอนะรีบเข้าไปซื้อเลย แต่จำไม่ได้นะค่ะว่าราคาเท่าไหร่ ประมาณ10กว่าบาทไทย ถามว่าอร่อยมั้ยก็อร่อยนะค่ะ จริงๆแล้วแต่คนชอบด้วย บางลูกมันก็ไม่อร่อย เพื่อนบอกว่าลูกแดงๆอร่อย
ที่นี้พวกหมากับแมวไม่ค่อยเห็นเยอะเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะมีเจ้าของ แล้วก็จะไม่ขี้เล่นเท่าที่ไทยด้วยเท่าไหร่ คือก็จับได้นะแต่มันจะไม่ชอบให้จับมาก ตัวมันอ้วนกลมน่ารักมาก เป็นแมวตัวเดียวเลยมั้งที่เห็นที่นั้น ในภาพอาจจะเห็นว่ามันไม่ได้ตัวใหญ่มากแต่ตัวจริงๆมันแบบกลมมากจริงๆ และน่ารักมากๆ หมานะเรียกก็ไม่ยอมมาหาสักตัว แบบทำเหมือนจะมาหาแต่ก็ไม่มาอะ แต่ก็น่ารัก
เรื่องโซเชียล พี่ก้อยก็ได้บอกก่อนมาแล้วว่าให้โหลดพวก Wechat , Whatsapp , VPN มาเพราะที่จีนมันบล้อกไลน์ จะมีเฉพาะบางเครื่องที่ไม่โดน พี่ก้อยตั้งกลุ่มใน Whatsapp ขึ้นมา ส่งตารางสอนมาให้แต่ละห้อง คนที่เก่งๆภาษาจีนก็จะได้เรียนรวมกับคนอื่น ชาวต่างชาติ มีเกาหลี รัชเซีย เวียดนาม ประมาณนี้ เวลาพี่ก้อยจะพาไปไหนก็ติดตามได้เลยในกลุ่มนี้เลย ก็จะรู้เวลาเรียนเลยว่าวันไหนเรียนอะไรเวลาเรียนกี่โมง สำหรับพวกเราก็จะต้องออกก่อนเวลาเรียน1ชั่วโมง เวลากินข้าวครึ่งชั่วโมง เดินอีกครึ่งชั่วโมง บางทีก็ตื่นเร็วบางที่ก็ตื่นสาย ก็รีบเดินกันเลยทีเดียว
เพื่อนที่สนิทๆกันที่นี้ มี 8 คน ชื่อกลุ่ม 8 ลี้ เพราะวันแรกๆอยู่กัน4คนชอบเดินอยู่หลังสุดพี่ก้อยกับพี่โจอี้เลยบอกว่าอยู่ไกล 4 ลี้เลย แต่ตอนนี้มี 8 คนแล้วเลย 8ลี้ มี2 คนที่ไม่ได้เรียนห้องเดียวกัน เรียนอยู่ห้อง B+ได้เรียนรวมกับชาวต่างชาติ เวลาเรียนเราก็จะตรงกันบ้าง ไม่ตรงกันบ้าง ทำให้เจอกันได้เฉพาะตอนกลางวันกับตอนเย็นไปกินข้าวด้วยกัน
ตามตารางเรียนแล้วก็จะมีเรียนวัฒนธรรมของประเทศจีน เรียนวัฒนธรรมจะได้เรียนรวมกันหมดทุกคน ที่เรียนก็จะมีเรียนก็มี เขียนพู่กัน , กู๋เจิง , ตัดกระดาษ
ส่วนใหญ่วันจันทร์-วันศุกร์นั้นก็จะมีแต่เรียน บางวันก็เรียนเช้า วันไหนเรียนบ่ายนะสบายไปเลย แล้วแต่วันไม่เหมือนกันสักวัน บางวันเลิกตั้งแต่10 โมง บางวันเลิกบ่าย 3 วันเสาร์-อาทิตย์จะได้ไปเที่ยว พี่ก้อยกับพี่โจอี้ก็จะพาไป เวลาว่างๆพวกเรา 8 ลี้ก็จะไปเที่ยวข้างนอกกันเอง จำไม่ได้ก็โทรไปหาพี่ก้อย ยิ่งอาทิตย์ก่อนกลับนะไปมันทุกวันเลย เพราะไปซื้อของ ซื้อของกิน แต่ต้องบอกพี่ก้อยกับพี่โจอี้ทุกครั้งนะ แล้วก็ต้องกลับก่อน 3 ทุ่ม ห้ามเกินย้ำห้ามเกิน
ที่ๆชอบไปคือ เห่ยหลงเจียง ที่นั้นนั้นของเยอะมากๆ
ที่สำคัญไส้กรอกอร่อยมากๆ เราเรียกกันว่าไส้กรอกร้านลุง มันอร่อยมาก
ที่ต่อมาที่ไปกันคือตลาด ชื่ออะไรนั้นจำไม่ได้จริงๆ มีไก่เสียบไม้ มีปลาหมึกเสียบไม้ กล้วยทอดราดซอส น้ำมะนาว อร่อยๆทั้งนั้น แนะนำเลยถ้าไปต้องไปกิน แล้วก็มีของกินอีกมามายเลย มีอีกอย่างนึงคือ ข้าวหน้าไก่ จะมีหลายรสให้เลือกตามใจชอบเลย เลือกขนาดได้ด้วยนะใครที่ชอบกินไก่เยอะๆ
ก่อนจะมาที่นี้หลายคนชอบบอกว่า อาหารที่นี้มันจืด ข้าวต้มงี้เหมือนน้ำเปล่า จริงๆกลัวมากกลัวจะกินไม่ได้ แบบเหมือนน้ำเปล่าเลยหรอ แต่พอมากินจริงๆก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นนะ แบบกินได้เลยเดียว เพื่อนบอกบางอันมันเค็มแต่ในความคิดส่วนตัวคิดว่ามันเฉยๆ ก็อร่อยดี อาหารก็คล้ายๆไทยนะบางอัน เรื่องอาหารที่นี้เค้าให้เยอะมากจริงๆ เยอะแบบเยอะสุดๆ กินกันเร็วมาก แล้วก็บอกเลยไม่มีช้อนซ้อมให้นะ มีแต่ตะเกียบ ถ้ามีก็ร้านอาหารบางร้าน แล้วบางร้านก็ไม่มีน้ำให้ด้วย แต่บางร้านก็มีน้ำให้นะแต่เป็นน้ำร้อน
ตอนเช้าก็ไม่มีข้าวด้วยมีแต่แฮมเบอร์เกอร์ห่อลายน่ารักมาก ส่วนใหญ่เค้าจะกินน้ำเต้าหู้กันกับปลาท่องโก๋ แล้วก็มีซาลาเปา อาหารที่ไปกินก็มีหลายอย่างเลยทีเดียวก็มีหมี่เซี้ยน หมี่เซี้ยนอร่อยมาก ที่กินมี2รสมีลูกชิ้นกับเบคอน และราคาก็ไม่ค่อยแพงด้วย แล้วก็มีข้าวมันไก่ แล้วก็มีอีกอย่างคล้ายๆก๋วยเตี้ยวเลยจำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร และก็มีหม่าล่า ผงหม่าล่านี่กินจนเบื่อ หม่าล่าคือผงที่ทำให้ลิ้นช้า แต่ทำไมมันอร่อยก็ไม่รู้ เป็นร้านที่ตักอะไรก็ได้ เอาไปชั่ง จ่ายเงินเท่าน้ำหนัก ไปกินมาหลายร้านมาก แต่ละร้านจะขายเหมือนกันแต่รสชาติจะแตกต่างกัน จะเจอกับผงนี้บ่อยมาไม่ว่าจะเป็นขนมรสหม่าล่า ข้าวหน้าไก่รสหม่าล่า เยอะแยะไปหมด แล้วก็มีน่าจะเป็นสปาเก็ตตี้น่าจะเป็นจีนๆ อันนี้ข้าวจากโรงอาหารนะ จริงๆแล้วมีอีกหลายอย่างมากมายเลย เป็นข้าวแล้วเลือกกับได้ 3 อย่าง อร่อยยิ่งไก่ที่เป็นน่องอะอร่อย หมูที่เป็นก้อนกลมๆใหญ่ก็อร่อย และอีกอันอันนี้น่าจะเป็นมันเคลืยบน้ำตาล น้ำตาลมันคล้ายๆสายไหมอยู่ที่ร้านอาหารเสฉวน กินกันจนหมดเกลี้ยงเลยวันนั้น
แล้วก็อาหารที่พี่ก้อยเลี้ยงในอำลา แล้วก็สุกี้ อร่อยมาก อร่อยทุกอย่างเลย คำเตือนสำหรับคนไม่กินเนื้อระวังดีๆด้วย จะเจอเนื้อเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นขนม ลูกชิ้นสอดไส้
สถานที่เที่ยว
โบสถ์เซนต์โซเฟีย (กลางวัน –กลางคืน ) สวยมากๆ
พิพิธภัณฑ์ 731 เป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับคนจีนและคนญี่ปุ่น ที่คนญี่ปุ่นจับคนจีนมาทำการทดลองเกี่ยวกับการระบาดของโรค โดยการให้คนจีนได้รับเชื้อโรคเต็มๆ น่ากลัวมากๆ
ถนนจงยาง เป็นถนนคนเดินสำหรับซื้อของ ช้อปปิ้ง เดินเล่น ถ่ายรูป กินข้าว สวยมากบอกเลย
วัดจีเล่อ วัดสวยมาก
สวนสนุก เชื่อมกับวัดเลย เดินต่อกันได้เลย(แต่ไม่ได้เล่นปิดยาวจนถึงปีหน้า เศร้า)
หลังจากได้เรียนกับที่นี้ไป 3 อาทิตย์ ก็รู้ตัวเองนะว่าพูดได้บ้าง พูดซื้อของได้ อันไหนไก่อันไหนหมู อันนี้ราคาเท่าไหร่ แนะนำตัวเอง เขียนก็เขียนได้บางคำ อ่านได้บางคำ ตอนนั้นมีคนมาถามว่ามาจากไหนก็ฟังออกตอบได้ ภูมิใจสุดๆ จากตอนแรกไม่รู้อะไรเลย เมืองฮาร์บิ้นเป็นเมืองเล็กๆในประเทศจีนก็จริง มีที่เที่ยวน้อยก็จริง แต่เมืองฮาร์บิ้นมีเสน่ห์ ในฉบับของมัน ถ้าได้ไปแล้วต้องอยากกลับไปอีกถึงแม้จะเป็นสถานที่เดิมๆ แม้ไปในระยะเวลาไม่นานเท่าไหร่ แต่ก็คิดถึงที่นั้นมากๆ ไม่ใช่แค่คิดถึงที่นั้นอย่างเดียวนะต้องคิดถึงคนที่นั้นด้วย และก็ชาวต่างชาติที่นู้นด้วย คนที่นั้นถึงแม้จะเสียงดัง ชอบสูบบุหรี่ ถุ้ยน้ำลายไปทั่ว แต่บางคนก็น่ารัก เวลาสั่งอาหารแต่เราไม่รู้คำศัพท์อันนั้นเค้าก็จะสอนให้เราพูดมันออกมา เจอคนไทยเค้าจะชอบมากบางคนถึงขนาดขอWeChat กันเลยทีเดียว เค้าชอบบอกว่าคนไทยน่ะสวย อันนี้ไม่รู้โกหกรึป่าวนะและก็ชอบแถมของให้ด้วย นับวันยิ่งแถมมากขึ้นเรื่อย อยู่ไปเรื่อยๆอาจจะได้กินฟรี เจอกันก็ทักด้วยนะแบบดีอะพอบอกจะกลับแล้วเค้าก็ทำหน้าเศร้า แบบคิดถึงที่นั้นสุดๆ รักนะฮาร์บิ้น รักนะคนที่ฮาร์บิ้น 😀
ประสบการณ์ที่ได้รับประสบการณ์ที่ได้รับในครั้งนี้ จะไม่มีวันลืมเลย จำได้เลยว่าวันแรกประหม่าแค่ไหน ที่จะต้องมาอยู่กับใครที่เราไม่รู้จักอยู่ในเมืองที่เราพูดภาษาเค้าก็ไม่ได้ ต้องอยู่ด้วยตัวเอง ต้องทำเองทุกอย่างไม่มีใครมาคอยช่วยเหลือเหมือนอยู่ที่บ้าน ได้หัดทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ไม่ใช่แค่การเรียนรู้แต่มันมีสิ่งอื่นๆด้วยสิ่งที่เรียกว่ามิตรภาพ สิ่งที่เรียกว่าการอยู่ร่วมกัน สิ่งที่เรียกว่าช่วยเหลือ สิ่งที่เรียกว่าให้กำลังใจกัน สิ่งที่เรียกว่าเพื่อน ถ้าไม่ได้มาสัมผัสด้วยตนเองจะไม่มีทางรู้เลยว่าความรู้สึกแบบนี้มันเป็นยังไง ใช่อยู่ที่ว่าพวกเราก็อยู่กันแค่ 3 อาทิตย์ อีกหน่อยกลับไปโรงเรียนเดี่ยวก็ลืม มันอาจจะใช่แต่เราเชื่อว่าพวกเราทุกคนจะไม่มีวันลืมสิ่งดีๆที่พวกเราเคยทำร่วมกันความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกัน
ก็ไม่คิดนะว่าคนที่อยู่ด้วยกันแค่ 3 อาทิตย์จะทั้งสอนภาษาจีนให้เราทั้งๆที่เรายังอยู่จุดเริ่มต้น ภาษาจีนเป็นศูนย์ ทั้งๆที่มันดึกแล้ว ตัวเองก็ยังไม่อ่านหนังสือของตัวเองเลย คนที่บอกให้เราพูดซื้อของเอง คนที่สอนประโยคให้ต่อราคา คนที่บอกคำศัพท์ให้เราพูดเอง คนที่เวลาเราจำผิดก็ถาม ถามจนเราจำได้ คนที่ช่วยเหลือในวันที่เราผิดพลาด คนที่ช่วยเคลีย์ปัญหา หาทางออกให้เรา คนที่คอยอยู่เคียงข้างกัน คนที่พูดให้กำลังใจ คนที่หัวเราะไปด้วยกัน เรื่องอายุ ถึงพี่เค้าจะห่างจากเรามากๆตอนแรกเราก็กลัว แต่การมีพี่ที่โตกว่าเรามาอยู่ด้วย พี่เค้าให้คำปรึษาได้ พี่เค้าโตกว่ามักจะมีความคิดที่ไม่เหมือนกับเรา ทำให้เรามองมันได้ในอีกหลายมุม มันจึงเป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆและก็จะไม่มีวันลืมเลย
เราเชื่อพ่อแม่ทุกคนที่ส่งลูกมาไม่ได้ต้องการให้ลูกตัวเองมาแค่เรียนรู้ภาษาหรอก แต่เค้ารู้ว่ามันมีอะไรอีกมากมายที่ลูกเค้าจะได้กลับมา อย่างที่เราได้ ขอขอบคุณพี่ก้อยกับพี่โจอี้มากๆ พวกหนูอาจจะทำให้พวกพี่ปวดหัวในบางเวลา ขอโทษด้วยนะค่ะ รักพี่ทั้ง2คนเลยย
เยิ้ป8ลี้ 😀
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
โทร 086-403-2730
Line ID : GoSummerJeen